کیمیا اسدی

خانواده,سرگرمی,ازدواج

کیمیا اسدی

خانواده,سرگرمی,ازدواج

خانواده,سرگرمی,ازدواج

۸ مطلب در آذر ۱۴۰۱ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

 

به طور معمول اساسی ترین نوع اختلال های اضطرابی اختلال اضطرابی فراگیر GAD می باشد، که با احساس پایدار تنیدگی ذهنی و نگرانی و بی قراری مشخص می شود. تشخیص اختلال اضطراب فراگیر زمانی صورت می گیرد که فرد نگرانی و اضطراب شدید و غیر قابل کنترلی درباره ی تعدادی از وقایع و موقعیت ها تجربه کند. کودکان و نوجوانان ممکن است درباره اینده و مهارت و لیاقت در عملکرد تحصیلی و اجتماعی بسیار نگران باشند. همچنین ممکن است در مورد مشکلات سلامت خود، موضوعات حانوادگی شان و حوادثی که در جهان رخ می دهد نگران باشند. این نگرانی ها باید دست کم شش ماه هر روز وجود داشته باشند و با یک نشانه ی فیزیولوژیکی همراه باشند. تاکنون اختلال اضطراب فراگیر به خوبی در مورد کودکان ونوجوانان مورد پژوهش قرار نگرفته و سیر تحولی ان برای این گروه نیز مستلزم بررسی بیشتری است.

وجه تمایز GAD از سایر اضطراب‌ها در این است که در این نوع اختلال، شخص نگران وقایع متعددی می‌باشد و در صورتی که در سایر اختلالات اضطراب، نگرانی منحصر به محرک یا موضوعات ویژه‌ای می‌باشد.

وجه تمایز دیگر اینست که این افراد اغلب در مورد مسائل جزئی روزمره دچار اضطراب می شوند (بارلو، ۲۰۰۲). بزرگترها اغلب بر مسائلی مثل مشکلات بین فرزندان، سلامت خانواده، مسئولیت های شغلی و یا جزئی تر مانند وظایف خانه، یا سر وقت رسیدن به یک قرار. کودکان با این اختلال اغلب ازط مسائلی مثل رقابت در مدرسه، عملکرد ورزشی یا اجتماعی دچار نگرانی می شوند (ساوج و کندال، ۲۰۰۹).

علائم این اختلال بر اساس DSM-V عبارتند از:

الف: اضطراب و نگرانی شدید و مفرط درباره تعدادی از رویدادها یا فعالیت ها (مثلا عملکرد شغلی یا تحصیلی) در اکثر روزهای هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.

ب:  فرد نمیتواند این نگرانی را کنترل کند.

ج: اضطراب و نگرانی با حداقل سه نشانه از ۶ نشانه زیر همراه است (نشانه ها در اکثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند)

توجه: در مورد کودکان فقط به یک سمپتوم نیاز است.

۱. فرد بی قرار است، یا احساس عصبی بودن دارد، یا به خاطر نگرانی بی دلیل بد اخلاق است.

۲. به آسانی خسته و کوفته میشود.

۳ . نمیتواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش یک دفعه خالی میشود.

۴. زودرنج است و زود عصبانی میشود.

۵. تنش ماهیچه ای دارد.

۶. خوابش مختل شده است (نمیتواند بخوابد، یا از خواب می پرد، یا خواب ناآرام دارد که خستگیش را برطرف نمیکند).

د: اضطراب ، نگرانی ، یا سمپتوم های فیزیکی باعث میشوند فرد به رنج یا نابسامانی شدید (بالینی) در عملکرد اجتماعی ، شغلی یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.

ه: ناراحتی فرد را نمی توان به آثار مستقیم یک ماده (مثلا یک نوع ماده مخدر،یک نوع داروی تجویزی)،یا یک عارضه پزشکی دیگر (مثلا هایپرتیروئیدیسم) نسبت داد.

و: یک اختلال روانی دیگر نمی تواند دلیل موجه تری برای این اختلال باشد. مثلا اضطراب درباره حملات وحشت زدگی در اختلال وحشت زدگی،ارزیابی منفی دیگران در اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس کثیف شدن یا سایر وسواس ها در اختلال وسواسی – اجباری، جدایی از افراد مهمی که فرد به آن ها دلبستگی دارد در اختلال اضطراب جدایی، رویدادهایی که فرد را به یاد رویدادهای اسیب زا می اندازد در اختلال PTSD، چاق شدن در آنورکیسا نروزا، دردها و ناراحتی های فیزیکی در اختلال نشانه های جسمانی، نقص هایی که فرد فکر میکند در ظاهرش دارد در اختلال بد شکلی بدنی، یا ابتلا به یک بیماری جدی در اختلال اضطراب بیماری، یا محتوای باورهای هذیانی در اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی. همه این موارد نمی توانند دلیل موجهی برای این اختلال باشند (گنجی، ۱۳۹۲).

منبع : اختلال اضطراب فراگیر در کودک و نوجوان

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

علائم و نشانه های اختلال خواب چیست؟

خستگی بیش از حد در طول روز، ناتوانی در تمرکز، بیش فعالی و تحریک پذیری می تواند از نشانه های بد خوابی در کودکان باشد. سایر علائم و نشانه های اختلال خواب عبارتند از:

  • خروپف 
  • نفس کشیدن در هنگام خواب
  • خواب بسیار
  • خواب آلودگی در طول روز یا مشکلات رفتاری
  • شب ادراری
  • رفتارهای غیرعادی هنگام به خواب رفتن
  • عدم رشد یا عدم افزایش وزن مناسب

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال شایع می باشد، حتی نوزادان نیز ممکن است اختلالات خواب داشته باشند.

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال عبارتند از:

  • بیخوابی
  • راه رفتن در خواب
  • آپنه خواب
  • پرخوابی
  • دندان قروچه

علائم آمادگی خواب

شما می توانید با تشخیص علائم آمادگی خواب به بهتر خوابیدن او کمک کنید. کودک شما ممکن است علائم آمادگی برای خواب را با موارد زیر نشان دهد:

  • مالش چشم
  • خمیازه
  • نگاه کردن به دور
  • سر و صدا کردن

مشکلات خواب کودک: ۰ تا ۳ ماهگی

در مرحله نوزادی، نوزادان هنوز در حال تطبیق با الگوی خواب منظم هستند.

نوزادان به طور کلی حدود ۱۴ تا ۱۷ ساعت در یک دوره ۲۴ ساعته می خوابند و به طور مکرر برای تغذیه در روز و شب از خواب بیدار می شوند.

یک کودک ۱ تا ۲ ماهه باید تقریباً به همان میزان بخوابد، ۱۴ تا ۱۷ ساعت در روز، به هشت تا نه ساعت خواب شبانه و هفت تا نه ساعت چرت روزانه نیاز دارد. کودک ۳ ماهه به ۱۴ تا ۱۶ ساعت خواب در یک دوره ۲۴ ساعته نیاز دارد.

حتی با این همه چرت زدن و خوابیدن، ممکن است احساس کنید که کودک شما آنقدرها هم که لازم است نمی خوابد.

با این حال، برخی از چالش‌ها وجود دارد که می‌تواند خواب را برای نوزادان سخت‌تر کند. در این سن، سه مورد از رایج ترین مشکلات عبارتند از:

مقاومت در برابر خوابیدن به پشت

در بسیاری از موارد به نظر می رسد کودک وقتی به پشت می خوابد بی قرار می شود یا آرام نمی گیرد و اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال را تجربه می کند. نوزادان در واقع با خوابیدن روی شکم احساس امنیت بیشتری می کنند، اما این وضعیت خواب با بروز بسیار بالا سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) مرتبط است. بنابراین کارشناسان توصیه می کنند همیشه کودک خود را به پشت بخوابانید.

 

چگونه این مشکل را حل کنیم؟ اگر کودک شما به پشت نمی خوابد، با پزشک اطفال صحبت کنید، او ممکن است بخواهد مشکلات جسمانی احتمالی را بررسی کند. به احتمال زیاد کودک وقتی به پشت می خوابد احساس امنیت کافی را پیدا نمی کند.

اگر اینطور است، چند ترفند وجود دارد که می‌توانید برای تشویق کودک انجام دهید، از جمله این کارها می توان به قنداق کردن نوزاد و دادن پستانک به او هنگام خواب، اشاره کرد. فقط از از یک روال ثابت پیروی کنید. در نهایت کودک شما به پشت خوابیدن عادت خواهد کرد.

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال، اختلال روز و شب

در این اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال کودک تمام روز را می خوابد، اما بعد از آن تمام شب را بیدار می ماند.

چگونه آن را حل کنیم؟ نوزاد شما باید خودش را اصلاح کند و با زندگی شما سازگار شود. در این حالت چند کار وجود دارد که می توانید برای کمک به کودک در تشخیص شب و روز انجام دهید، از جمله محدود کردن چرت های روزانه به سه ساعت و نشان دادن تمایز بین روز و شب (مانند تاریک نگه داشتن اتاق کودک هنگام چرت زدن و اجتناب از روشن کردن تلویزیون در هنگام شیر دادن به نوزاد در شب) به کاهش اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال کمک می کند.

تغذیه مکرر در اواخر شب

بیشتر نوزادان ۲ تا ۳ ماهه، به ویژه آن هایی که با شیر مادر تغذیه می شوند، باید حداقل یک یا دو بار در طول شب تغذیه شوند.

چگونه می توان این مشکل را حل کرد؟ ابتدا با پزشک فرزندتان در مورد اینکه کودک شما چند بار باید در طول شب غذا بخورد صحبت کنید. زیر نظر دکتر می توانید شیر خوردن شبه را کاهش دهید، با دادن یک بار شیر هر دو تا سه ساعت یکبار، اطمینان حاصل کنید که کودک در طول روز به اندازه کافی غذا می خورد. سپس، به آرامی زمان بین تغذیه شبانه را طولانی کنید این کار باعث کاهش اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال می شود.

مشکلات خواب کودک: ۴ تا ۵ ماهگی

در ۴ ماهگی، کودک شما باید حدود ۱۲ تا ۱۶ ساعت در روز بخوابد که به دو یا سه چرت روزانه تقسیم می شود که مجموعاً سه تا شش ساعت در طول روز و سپس ۹ تا ۱۱ ساعت دیگر در شب است.

یک کودک ۵ ماهه چند ساعت باید بخوابد ؟ ۱۰ تا ۱۱ ساعت خواب شبانه در این سن عادی است. همچنین کودک شما باید دو تا سه چرت در طول روز داشته باشد.

برخی از دلایل معمولی که کودک شما در این سن نمی خوابد عبارتند از:

رگرسیون خواب از اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال 

در ۴ ماهگی، کودکی که قبلا خواب آلود بوده ممکن است دیگر به خواب علاقه ای نداشته باشد. به این شرایط رگرسیون خواب گفته می شود، سپس اغلب در ۶ ماهگی، ۸ تا ۱۰ ماهگی و ۱۲ ماهگی دوباره این احساس را تجربه می کنند، رگرسیون خواب باعث اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال  می شود.

چرا این اتفاق می افتد؟ رگرسیون خواب ۴ ماهه معمولاً زمانی رخ می دهد که کودک شما واقعاً با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار می کند. با این همه چیزهای جدید و جذاب برای بازی و دیدن، زندگی آنقدر سرگرم کننده است که کودک دیگر علاقه برای خوابیدن ندارد.

هیچ راه مشخصی برای تشخیص رگرسیون خواب وجود ندارد، اما هنگام مواجه شدن با آن متوجه می شوید. اگر کودک شما به خواب طولانی داشته اما ناگهان در حال مبارزه با خواب است یا بیشتر اوقات از خواب بیدار می شود درگیر رگرسیون خواب شده اید.

منبع : اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال | درمان اختلال خواب در کودکان

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

همه ما شاهد رفتار پرخاشگرانه در محیط اطراف مان بوده ایم. حال می خواهیم علت پرخاشگری و بی صبری را بررسی کنیم.

رفتاری که قصد آن آسیب رساندن، قربانی کردن و آزار و اذییت دیگری بوده، که به نحوی جهت تخلیه خشم صورت می گیرد.

پرخاشگری چه رفتاری است؟

پرخاشگری رفتاری است مخرب و معمولا زمانی صورت می گیرد که افراد نمی توانند از طریق روش های معمول و منطقی به هدف مورد نظر خود دست یابند.

طبق یک فرضیه، پرخاشگری زمانی رخ می دهد که فرد در رسیدن به اهداف اش با مانع مواجه شود و نتواند با مشکلات موجود سازگار گردد.

پرخاشگری می تواند به صورت جسمانی (لگد زدن، گاز گرفتن)، کلامی (توهین، ناسزا و تحقیر کردن) و نیز رابطه ای (شایعه پراکنی و قهر کردن) ابراز گردد.

همچنین هدف یا جهت پرخاشگری نیز ممکن است به جهت درون یا جهت بیرونی باشد.

در پرخاشگری با جهت درونی

خشم درونی باعث عصبانیت و احساس نارضایتی از خود می شود، در این حالت فرد ممکن است دچار خشم فروخورده و در نتیجه آن افسردگی شود.

در پرخاشگری با جهت بیرونی

فرد خشم و عصبانیت خود را روی محیط بیرونی( لگد زدن، پرتاب کردن اشیاء)، ابراز می کند.

پرخاشگری در افراد مختلف به میزان کم یا زیاد رخ می دهد که این تا حدودی تحت تاثیر ویژگی های شخصیتی، نوع تربیت، برخورد خانوادگی و همچنین آموزش و یادگیری(از طریق خانواده، رسانه های فرهنگی و…)می باشد.

آن چه که مسلم است اهمیت کنترل این رفتار آسیب رسان و مدیرت مهارت خشم و پرخاشگری می باشد.

 
 

مهم ترین نشانه های پرخاشگری

نشانه های فیزیولوژیکی پرخاشگری:

  • تند شدن و شتاب نبض،
  • کلفت شدن رگ های پیشانی،
  • گردن و پشت دست،
  • جریان خون با سرعت بالاتر و
  • در نتیجه برافروخته شدن رنگ صورت و قرمز شدن چشم ها،
  • عرق کردن،
  • انقباض و سفت شدن عضلات،
  • گشاد تر شدن سوراخ بینی،
  • تنفس بریده بریده و صدا دار

از جمله نشانه های بدنی پرخاشگری است.

در حالت خشم و پرخاشگری معمولا فرد از نظر حواس بدنی دچار ضعف می شود، مثلا درست متوجه صداها نمی شود، همچنین از تشخیص خوب و بد یا مفید و مضر ناتوان می گردد.

نشانه ها و تاثیرات روانی اجتماعی پرخاشگری: اگرچه پرخاشگری در مقابل ناعدالتی و صیانت از ذات خود ضروری بوده و افرادی که فاقد این صفت هستند معمولا زیردست، فرمان بردار و مورد ظلم هستند،

اما اگر پرخاشگری شکل نابهنجار به خود گیرد یا از حالت اعتدال خارج شود، باعث زیان های روانی اجتماعی زیادی می گردد.

از جمله عوارض روانی اجتماعی پرخاشگری می توان به  احساس پشیمانی، گناه و اضطراب در کنار رفتارهای مخرب اجتماعی که به روابط و سایر ابعاد زندگی فرد آسیب می رساند، اشاره نمود.

منبع : علت پرخاشگری و بی صبری

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

مشکلات نوجوانان با والدین، مشکلات بین والدین و فرزندان، اختلاف بین والدین و فرزندان دختر و پسر شما در حال رشد و پیدا کردن استقلال خود می باشد. علاوه بر این توانایی‌های تفکر انتقادی و همدردی او نیز در حال بهبود است و می‌تواند مسائل را از دیدگاه دیگران راحت‌تر ببیند و درک کند. در سن ۱۶ سالگی، نوجوان اغلب مشغول کشف و پرداختن به علایق و فعالیت های خود می باشد.

 

کودکان در این گروه سنی ممکن است مشکلات نوجوانان با والدین زیر را نشان دهد. بنابراین نگران نباشید و در صورت مشاهده این موارد رفتار بدی نشان ندهید.

  • نگرانی بیشتری در مورد شکل بدن، ظاهر و لباس.
  • بدخلقی شدید بخصوص با والدین
  • نشان دادن علاقه زیاد به گروه های دوستی
  • نادیده گرفتن والدین
  • استرس ناشی از تکالیف و شرایط مدرسه
  • مشکلات غذا خوردن (پرخوری یا کم خوری)
  • افسردگی و اضطراب زیاد که ممکن است باعث رفتار های نگران کننده ای مانند اعتیاد شود.

حل مشکلات نوجوانان با والدین

ممکن است وسوسه شوید که فرزندتان را نزدیک نگه داشته و او را کنترل کنید.

با این حال، والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که چگونه استقلال داشته باشند و ارتباط نوجوان با والدین را باز نگه دارند تا فرزندان بتواند سوالاتی بپرسد و در مورد تصمیمات مهم زندگی اطلاعات لازم را دریافت کند.

شاید به نظر برسد که نوجوان نمی خواهد از شما بگیرد اما در تصمیم گیری های خود نیاز به یک راهنما دارد، همین تضاد حل مشکلات نوجوانان با والدین را دشوار می کند. بنابراین هنگامی که برای مشورت پیش شما آمد به خوبی و بدون قضاوت به حرف های او گوش دهید و به خاطر داشته باشید که نباید مشکلات او را کوچک و بی اهمیت نشان دهید.

۱. به او اجازه دهید اشتباه کند.

به او بگویید که همه انسان ها اشتباه می کند ولی به او بفهمانید که برخی از اشتباهات صدمه های جبران ناپذیری به همراه دارند. می توانید برای نزدیک شدن به آن ها از خاطرات خود یا تجربیاتی که شنیده اید برای آن ها بگویید تا هم منظور خود را بهتر بیان کنید هم به آن ها نزدیک تر شوید.

توجه داشته باشید که عادی است که نوجوانان ۱۶ ساله بیشتر به همسالان خود توجه کنند تا والدینشان، اما کودکانی که در خانواده خود به خوبی پرورش یافته باشند به تلاش های والدین برای حفظ ارتباط پاسخ می دهند. به یاد داشته باشید که تنبیه فقط نوجوان را از شما دور می کند، بنابراین برای بهبود مشکلات نوجوانان با والدین بهتر است که به مشاور مراجع کنید زیرا نوجوان بهتر به حرف مشاور گوش می دهد.

مشکلات نوجوانان با والدین

۲.احساساتی نشوید

برای بهبود مشکلات نوجوانان با والدین به خود یادآوری کنید که آنچه او می گوید و انجام می دهد بازتابی از رفتار شما نیست. ممکن است از رفتار او خوشتان اما نباید آن را جدی بگیرید یا ناراحت شوید.

۳.دوستان نوجوان خود را ملاقات کنید و بشناسید.

حتما با دوستان فرزند خود ارتباط برقرار کنید به احتمال زیاد فرزند شما از این کار خوشش نخواهد آمد ولی می توانید او را برای شام یا ناهار دعوت کنید و کمی با او آشنا شوید. بهتر است شماره او را نیز داشته باشید یا با خانواده او نیز آشنا شوید. حل مشکلات نوجوانان با والدین  سخت می باشد و کودک شما ممکن است مانع شود که با دوستان او ارتباط برقرار کنید اما شما باید راه خود را پیدا کنید.

۴.مشکلات نوجوانان با والدین، به رشد نوجوان خود احترام بگذارید

نوجوانان هنوز نیاز به تربیت دارند، اما بیش تر از آن به تعادلی بین نظم، راهنمایی و حمایت نیازمند هستند. وقتی والدین می گویند زمان ما همه چیز سخت تر بود، باعث می شوند که نوجوان نتواند در مورد احساسات خود صحبت کند. به یاد داشته باشید که نوجوان از شما می خواهد که با آن ها بیشتر شبیه بزرگسالان رفتار کنید.

۵. برای نوجوان خود مرز ایجاد کنید

نوجوانان سرکش و خشمگین به قوانین مشخصی نیاز دارند که در صورت شکستن این قانون با پیامدهای واضحی روبرو شوند. برای مشکلات نوجوانان با والدین با او گفتگو کنید تا بدانند وقتی قوانین گفته شده زیر پا گذاشته می شوند، چه انتظاری داشته باشند.

برای مشکلات نوجوانان با والدین توضیح دهید که این قوانین کمک می کند تا او را ایمن و از آسیب دور نگه دارید. عشق خود را به فرزندتان ابراز کنید. حتی نوجوانان عصبانی می خواهند بدانند که والدینشان آن ها را دوست دارند و به آن ها اهمیت می دهند.

۶. از نوجوان خود انتظارات معقول داشته باشید

انتظار کامل بودن از نوجوانان معقول نیست، برای بهبود مشکلات نوجوانان با والدین باید درک کنید که مغز نوجوان تا اواسط دهه ۲۰ به طور مداوم در حال رشد و تغییر است. بنابراین، اطلاعات را بسیار متفاوت پردازش می کند. علاوه بر این هورمون ها می توانند شرایط را پیچیده تر کنند.  بنابراین والدین نوجوانان عصبانی باید انتظارات متناسب با سن نوجوان خود را داشته باشند و نه بیشتر.

۷. مشکلات نوجوانان با والدین، فعالیت های مشترک

نوجوانان علایق زیادی دارند که می توان از آن ها به عنوان وسیله ای برای ارتباط با آن ها استفاده کرد. شاید نوجوانان شما به نوشتن، هنر، خیاطی یا آشپزی علاقه دارند. آن ها در کلاسی که دوست دارد ثبت نام کنید و با آن ها در کلاس ها شرکت کنید.

۸. اضطراب آن ها را درک کنید

بهبود مشکلات نوجوانان با والدین اهمیت زیادی دارد. همه ما نوجوان بوده ایم و سردرگمی و تغییراتی را که باید با آن سازگار شویم را درک می کنیم. با درک کردن آن ها یک خروجی و منبعی برای آرامش برای آن ها فراهم می کنیم. بیشتر اوقات، متوجه خواهید شد که می توانید با ناامیدی آنها ارتباط برقرار کنید و در این هنگام با توصیه های مناسب می توانید به آن ها کمک کنید.

نوجوان سالم 

برای اطمینان از سلامتی نوجوان خود حتما موارد زیر را در خانه رعایت کنید:

  • نوجوان خود را به فعالیت بدنی تشویق کنید. برای بهبود مشکلات نوجوانان با والدین می توانید او را در کلاس های مختلف یا باشگاه ثبت نام کنید فقط پیش از آن حتما بگذارید او نظر بدهد و برای او تصمیم گیری نکنید.
  • زمان صرف غذا برای خانواده ها بسیار مهم است. غذا خوردن در کنار یکدیگر به نوجوانان کمک می کند تا انتخاب های بهتری در مورد غذاهایی که می خورند داشته باشند، وزن سالم را افزایش می دهد و به اعضای خانواده شما فرصت می دهد تا با یکدیگر صحبت کنند.
  • تلویزیون را از اتاق خواب نوجوان خود دور نگه دارید و محدودیت‌هایی را برای زمان استفاده از صفحه نمایش، از جمله تلفن‌های همراه، رایانه، لپ تاب، بازی‌های ویدیویی، و سایر دستگاه‌ها تنظیم کنید.
  • اطمینان حاصل کنید که کودک شما هر شب به میزان توصیه شده می خوابد: برای نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ سال، ۸ تا ۱۰ ساعت در هر شبانه روز.

علل تعارض نوجوانان با والدین

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند در بروز مسائل خشم و سرپیچی در نوجوانان نقش داشته باشد. برخی از نوجوانان برای یادگیری نحوه مدیریت سالم احساسات و مقابله با استرس به کمک بیشتری نیاز دارند بنابراین بهبود مشکلات نوجوانان با والدین اهمیت زیادی دارد و می تواند کمک زیادی به آن ها کند.

سایر نوجوانان خشم شدید را به عنوان نشانه ای از یک مشکل سلامت روان، تجربه زندگی آسیب زا یا صرفاً از استرس و فشارهای دوران نوجوانی تجربه می کنند. برخی از محرک های رایج خشم شدید در نوجوانان عبارتند از:

  • عزت نفس پایین
  • قلدری یا فشار مداوم و ناسالم همسالان
  • تعارض درون خانواده
  • رویداد آسیب زا
  • مرگ یکی از عزیزان
  • مسائل مربوط به فرزندخواندگی
  • سوء مصرف مواد
  • طلاق
  • تجاوز 
  • غم و اندوه

منبع : ۱۰ مشکلات نوجوانان با والدین + راه حل قطعی

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

درمان قطعی بی خوابی، درمان بی خوابی با روش های علمی، درمان خانگی بی خوابی. آیا از بی خوابی رنج می برید و به دنبال راهی برای درمان آن هستید؟ آیا می خواهید خوابی راحت داشته باشید؟ آیا می خواهید شب ها بدون ترس از بیدار شدن خواب راحتی را تجربه کنید؟

در این صورت تنها نیستید افراد زیادی هستند که هر روز کم خوابی را تجربه می کنند و حتی از آن بی خبرند.

متاسفانه تاثیرات بی خوابی بیش تر از چیزی می باشد که عموم مردم تصور می کنند و نمی دانند که بی خوابی چگونه تمام زندگی آن ها را به شکل های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد.

اگر شما هم یکی از این افراد هستید، این مقاله را از دست ندهید زیرا با نحوه درمان قطعی بی خوابی و افزایش کیفیت خواب را متوجه می شوید.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمان قطعی بی خوابی

راه های زیادی برای درمان بی خوابی وجود دارد، اما همه آن ها هدف مشترکی دارند که آن کاهش و درمان بی خوابی است. برای اینکه یاد بگیرید چگونه بی خوابی را درمان کنید، باید ابتدا دلایل بی خوابی خود را کشف کنید.

اگر نمی دانید دقیقاً چه چیزی شما را آزار می دهد به احتمال زیاد نمی توانید درمان مناسبی برای آن پیدا کنید. مشکل بی خوابی شما ممکن است به دلیل استرس روزانه، افسردگی، استرس، اضطراب، فوبیا یا عدم تغذیه مناسب باشد.

یکی از بهترین راه ها برای درمان قطعی بی خوابی استفاده از هیپنوتیزم است. هیپنوتیزم یک راه حل موثر برای افرادی است که به دلیل استرس یا کم خوابی قادر به خوابیدن نمی باشند.

می‌توانید روش‌های مختلفی را امتحان کنید تا زمانی که متوجه شوید کدام یک برای شما مفید است و نتایج بهتری را به دنبال دارد.

بهترین راه برای دستیابی به روش درست و مشخص و ریشه یابی اساسی مشکل مرجعه به روانشناس می باشد، روانشناس به صورت تخصصی مشکل بی خوابی شما را ریشه یابی کرده و ان را به صورت قطعی و دائمی درمان می کند.

درمان قطعی بی خوابی

علت بی خوابی

چه چیزی باعث بی خوابی می شود؟ بی خوابی شایع ترین اختلال خواب باشد که امروزه در بین مردم رواج زیادی دارد.

این مشکل معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که فرد با به خواب رفتن مشکل داشته یا مدام از خواب بیدار می شود. علل، اثرات و شدت بی خوابی از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

با این حال، بهترین راه کمک گرفتن از روانشناس و مشاور می باشد زیرا بی خوابی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از استرس گرفته تا اضطراب و شرایط پزشکی متفاوت باشد. در ادامه دو دلیل اصلی بی خوابی در اکثر افراد ذکر شده است:

  • استرس و اضطراب.

دلیل اصلی استرس و اضطراب، تعهدات کاری و خانوادگی است، اما سایر مشکلات و اختلالات سلامت نیز در ایجاد استرس نقش دارند. افسردگی و اضطراب می تواند منجر به بی خوابی شود، به خصوص اگر به طور منظم رخ دهد و برای دوره های طولانی مدت ادامه داشته باشد.

در این موارد ممکن است مصرف داروهایی برای درمان این اختلالات خواب طولانی مدت توصیه شود.

  • اختلالات خواب.

همانطور که قبلا ذکر شد، موارد زیادی وجود دارد که می تواند باعث بی خوابی شود. نمونه های رایج اختلالات خواب عبارتند از اختلال حرکتی دوره ای اندام، سندرم پای بی قرار، راه رفتن در خواب، آپنه خواب و نارکولپسی.

اگرچه این شرایط اغلب خود به خود از بین می روند، اما گاهی اوقات می توانند منجر به عوارضی مانند مشکلات روحی و بیماری های جسمی نیز بشود. اگر این مشکل برای مدت طولانی درمان نشود ممکن است به نگرانی های جدی تری تبدیل گردد.

  • بیماری های جسمی (سرطان، فیبرومیالژیا، بیماری قلبی و دیابت)
  • اختلالات مغزی ( آلزایمر، پارکینسون، صرع و سکته)
  • مشکلات گوارشی ( سوء هاضمه مکرر و سندرم روده تحریک‌پذیر)
  • نوسانات هورمونی زنان ( قاعدگی زنان، یائسگی و بیماری تیروئید ( کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید ))
  • دارو ( داروهای افسردگی، آسم، فشار خون، آلرژی و سرماخوردگی)

درمان قطعی بی خوابی تضمینی بدون عوارض در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با دستگاه های نوین، جدید و تکنیک های روانشناسی. رزرو وقت با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

آیا کورونا باعث بی خوابی می شود؟

آیا کورونا باعث بی خوابی می شود؟ در بیشتر موارد باید گفت که پاسخ منفی می باشد. اما واکسن‌هایی که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند احتمالاً پس از واکسن کووید باعث بی‌خوابی می‌شوند.

این علائم لزوما همراه با بی خوابی نمی باشد، با این حال، سایر علائم کورونا رسیدن به خواب طبیعی و سالم را دشوار می کند. به عنوان مثال، درد عضلانی، لرز، تب، بثورات پوستی و سردرد می تواند خواب را سخت کند.

اگر فرد پس از واکسیناسیون از هر یک از این علائم رنج ببرد، در به خواب رفتن یا ماندن در خواب دچار مشکل می شود.

علائم بی خوابی

همان طور که گغته شد بارزترین علائم بی خوابی دشواری در به خواب رفتن و به خواب ماندن است. سایر علائم بی خوابی شامل موارد زیر می باشد:

  • خواب آلودگی در طول روز
  • مشکل در بیدار ماندن
  • علائم سندرم پای بی قرار

افرادی که از بی خوابی رنج می برند، علاوه بر مشکل در به خواب رفتن و به خواب ماندن، مشکلاتی را در بیدار ماندن نیز تجربه می کنند.

این بدان معناست که آن ها به میزان کامل خواب مورد نیاز بدنشان در هر شب نمی‌رسند. این افراد می توانند کسانی باشند که از مشکل سندرم پای بی قرار نیز رنج می برند.

درمان قطعی بی خوابی

بسیاری از مردم تا زمانی که سلامتشان تحت تاثیر بی خوابی قرار نگیرد متوجه نمی شوند که این وضعیت چقدر می تواند شدید باشد.

بی خوابی می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد و نه تنها باعث ایجاد مشکل در به خواب رفتن و خواب ماندن شود، بلکه تحریک پذیری و مشکل در تمرکز را نیز افزایش می دهد.

از آنجایی که بی خوابی یک مشکل رایج است، راه های زیادی برای درمان علائم بی خوابی و همچنین علت اصلی اختلال وجود دارد. درمان هایی مانند داروهای گیاهی یا داروهای جایگزین نیز وجود دارند، اما تاثیر آن ها تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته است.

برخی از روش های جایگزین برای درمان علائم بی خوابی عبارتند از: طب سوزنی، رایحه درمانی، مدیتیشن، هیپنوتیزم و هومیوپاتی. درمان های طبیعی اغلب ترجیح داده می شوند زیرا عوارض جانبی داروهای معمولی را ندارند ولی از طرفی ممکن است تاثیر مطلوب را نداشته باشند.

درمان قطعی بی خوابی تضمینی بدون عوارض در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با دستگاه های نوین، جدید و تکنیک های روانشناسی.

منبع : درمان قطعی بی خوابی | تضمینی بدون عوارض

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث اضطراب بیش از حد مربوط به جدایی یک کودک از خانه و یا از کسانی (در نوجوانان و بزرگسالان) است که به فرد به آن ها وابسته است.

این اضطراب فراتر از میزانی است که برای رشد فرد انتظار می رود. ترس، اضطراب و  یا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان به طول می انجامد.
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، معمولا از خانواده های غیرصمیمی نشات می گیرند. هنگامی که نوزاد از خانه و یا افراد وابسته اصلی جدا می شوند، ممکن است به طور پیوسته  احساس طرد، بی تفاوتی، غم و اندوه اجتماعی و یا مشکل تمرکز بر روی کار و یا بازی را نشان دهند.

بسته به سن افراد، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، دزد، سارق، آدم ربایان، حوادث رانندگی، سفر هواپیما، و شرایط دیگری را داشته باشند که به عنوان خطری برای یکپارچگی خانواده و یا خود افراد تلقی می شوند.

نگرانی در مورد مرگ و مردن نیز رایج است. امتناع از مدرسه رفتن ممکن است به مشکلات تحصیلی و اجتناب اجتماعی منجر شود.

کودکان ممکن است از این امر شکایت کنند که هیچ کس آن ها را دوست ندارد و یا مراقب آن ها نیست و در نتیجه آرزو می کنند که مرده بودند.

هنگامی که زمان جدایی بسیار ناراحت می شوند، ممکن است خشم و یا گاهی اوقات تنفر خود را نسبت به کسی که‌ آن ها را مجبور به جدایی‌ کرده، نشان دهند.

اضطراب جدایی در نوزادان دکتر هلاکویی

وقتی کودکان خردسال در شب تنها هستند، ممکن است تجارب ادراکی غیرمعمولی را گزارش دهند (مانند کودکانی که می گویند تصور می کنند افرادی که به اتاقشان ‌نگاه می کند، موجودات ترسناک به آن ها نزدیک می شوند یا حس می کنند چشم هایی به آن ها خیره شده اند).

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان اغلب به صورت سخت گیر، فضول و نیازمند توجه مداوم، می باشند. اغلب اوقات تقاضاهای مفرط کودک، به یک منبع سرخوردگی والدین تبدیل می شوند که  منجر به خشم و درگیری در خانواده است.

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، گاهی اوقات، به صورت افراد وظیفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازی توصیف می شوند. کودکان ممکن است شکایت های جسمانی داشته باشند که به آزمایشات فیزیکی و روش های پزشکی منجر می شود ولی در  حقیقت مشکلی وجود ندارد.

حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممکن است با گذر زمان تداوم بیشتری پیدا کند و تشخیص فرعی اختلال افسرده خویی و یا اختلال افسردگی اساسی را توجیه کند. این اختلال ممکن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مکان های شلوغ اولویت داشته باشد.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان

اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان ممکن است باعث شود که کودک گریه کند، جیغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تکان دهد یا صورتش را پنهان کند، این کودکان وقتی کسی که او را نمی شناسد به آن ها نزدیک می شود غوغا می کنند.

همین واکنش‌ها ممکن است در مورد اعضای خانواده و دوستانی نیز رخ دهد که به نظر می‌رسید کودک شما زمانی از آن ها لذت می‌برد اما اکنون آن ها را “غریبه” یا حتی یک تهدید می‌داند.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مرحله ای از رشد طبیعی است. در این مرحله، کودکان وقتی از والدین یا مراقبان اصلی خود جدا می شوند، مضطرب می شوند. اختلال اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگی کودکان شروع می شود و در سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شدیدتر می شود.

هنگامی که از والدین یا مراقبان خود جدا می شوند، به ویژه زمانی که از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامنی می کنند.

آن ها برای امنیت و اطمینان به والدین و مراقبان خود نگاه می کنند. گریه نشان می دهد که کودکان احساس دلبستگی به والدین یا مراقبان خود را ایجاد کرده اند. گریه در این شرایط یک واکنش مثبت است.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان تا ۲۴ ماهگی کودکان ادامه دارد. در این سن، کودکان ماندگاری اشیا را یاد گرفته اند و اعتماد پیدا کرده اند. اضطراب جدایی به مرور برطرف می شود زیرا کودکان یاد گرفته اند که والدین یا مراقبان آن ها حتی زمانی که دیده نمی شود نیز هنوز وجود دارند.

کودکان یاد گرفته اند که به والدین خود اعتماد کنند یا در نهایت مراقبان خود باز خواهند گشت.

چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهد

  1. به طور منظم او را در آغوش بکشید. کودک خود را در آغوش بگیرید و دلبستگی او را تقویت کنید
  2.  جدایی های کوتاه مدت را شروع کنید. او را در اتاقی قرار دهید و ابتدا مطمن شوید که اتاق امن است و سپس او را برای مدت کوتاهی تنها بگذارید.
  3. استقلال را تقویت کنید. به نوزاد خود اجازه دهید راحت در اتاق بگردد.
  4. توضیح دهید که چرا او را ترک می کنید و کی بر می گردید.  هرچه کودک بزرگ تر می شود بیش تر می توانید توضیح دهید.
  5. هرگز دزدکی او را تنها نگذارید. این کار باعث می شود که کودک اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظی از او باعث می شود که احساس کند والدینش بی دلیل و ناگهانی او را ترک نمی کنند.
  6. بنشینید و با هم کتاب بخوانید.
  7. با کودک خود نقاشی بکشید.
  8. به کودک خود اجازه دهید با یکی از دوستان خود فعالیتی انجام دهد.
  9. وقتی فرزندتان بدون شما روز را پشت سر می گذارد، با تمجید از او، عزت نفسش را تقویت کنید.

درمان اضطراب جدایی در نوزادان

  1. پس از هربار شیر دادن کمی از کودک خود فاصله بگیرید تا اختلال اضطراب جدایی در نوزادان را کاهش دهید.
  2. حتما پیش از رفتن به کودک خود اطلاع دهید.
  3. به وعده هایی که می دهید عمل کنید تا اعتماد او را تقویت کنید.
  4. او را در محیط آشنا قرار دهید و از پرستار بخواهید به خانه بیاید.
  5. سعی کنید برنامه های ترسناک را مشاهده نکنید.
  6. به فرزندتان بگویید که حالش به مرور بهتر خواهد شد.

درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان

  • روانپزشکان کودک، روانشناس کودک یا روانپزشک کودک می تواند در مورد اضطراب جدایی کودک و نوزاد تشخیص درست را دهد و برای درمان آن برنامه لازم را تهیه کند:
  • گفتار درمانی. گفتار درمانی به کودک شما کمک می کند تا احساسات خود را بیان کند و بدون استرس و نگرانی نشان دهد که چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی در نوزادان در او می شود.
  • بازی درمانی. استفاده از بازی درمانی یک راه بسیار موثر برای درمان اختلال اضطراب جدایی در نوزادان است که باید توسط متخصص صورت بگیرد. بازی درمانی کمک می کند تا کودک با احساسات خود روبرو شود.
  • مشاوره خانواده. مشاوره خانواده به کودک کمک می کند تا با افکاری که باعث اضطراب او می شود روبرو شده و با آن کنار بیاید، مشاوره خانواده کمک می کند که مهارت های مقابله ای لازم را یاد بگیرد.
  • درمان شناختی رفتاری. برنامه های درمانی شناختی رفتاری بر اضطراب جدایی دوران کودکی تمرکز دارد و شامل جلسات هفتگی با کودک و والدین است.

منبع : اختلال اضطراب جدایی در نوزادان | درمان تضمینی + تشخیص

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

الرژی به شیر گاو در نوزادان امری نسبتاً شایع است. شیر مادر تنها منبع تغذیه و انرژی برای نوزادان در شش ماه اول است و نوزادان به ندرت علائم حساسیت به شیر مادر را نشان می دهند. با این حال، شیر خشک یا شیر گاو نیز ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شود. علاوه بر این، علائم و نشانه های آلرژی معمولاً بلافاصله یا ظرف یک یا دو ساعت پس از مصرف شیر آشکار می شوند.

الرژی به شیر گاو در نوزادان چیست؟

آلرژی غذایی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن (مکانیسم دفاعی خود بدن) به غذاهای خاص واکنش غیرعادی نشان دهد. معمولاً سیستم ایمنی به بدن کمک می کند تا با چیزهای مضر مانند پاتوژن ها مبارزه کند. برای افراد مبتلا به آلرژی غذایی، سیستم ایمنی به اشتباه برخی از اجزای غذا را مضر تشخیص می دهد و واکنش نامناسبی ایجاد می کند. این امر منجر به علائم و نشانه های ناخوشایند و گاهی نگران کننده می شود.

آلرژی به شیر وضعیتی است که سیستم ایمنی بدن پروتئین شیر را به اشتباه به عنوان یک جسم خارجی یا چیزی که به بدن آسیب می رساند و به آن حمله می کند، می گویند.  حدود ۲ تا ۳ درصد نوزادان از حساسیت به شیر رنج می برند.

واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) شامل تنفس پر سر و صدا، خس خس سینه، تورم یا گرفتگی در گلو است، کودکان خردسال ممکن است به دلیل واکنش آلرژیک شدید رنگ پریده شده و علائم آلرژی را نشان دهند.

آیا نوزاد به شیر مادر حساسیت دارد؟

خیر. نوزاد نمی تواند به شیر مادر حساسیت داشته باشد زیرا شیر مادر به طور خاص برای مصرف توسط نوزاد انسان ساخته شده است . اگر نوزاد علائم آلرژی به شیر مادر نشان می دهد، ممکن است به ماده ای که مادر خورده است حساسیت داشته باشد در این شرایط نوزاد پس از مصرف شیر مادر علائمی شبیه آلرژی نشان دهد.

آزمایش تشخیص حساسیت به پروتئین گاوی

اگر به الرژی به شیر گاو در نوزادان (CMPA) مشکوک باشید، پزشک ممکن است آزمایش های آلرژی خاصی را برای تایید تشخیص خود انجام دهد. این آزمایش‌ها ممکن است شامل آزمایش خون، آزمایش پوستی، آزمایش پچ یا تغییر رژیم غذایی و به دنبال آن چالش غذایی باشد.

الرژی به شیر گاو در نوزادان واکنش سیستم ایمنی بدن به پروتئین (کازئین و آب پنیر) موجود در شیر گاو است. همچنین می تواند با سایر شیرهای حیوانی نیز اتفاق بیفتد. سیستم ایمنی نوزاد، پروتئین ها را به عنوان چیزی مضر اشتباه می گیرد و به جای جذب آن ها برای تغذیه، به آن ها حمله می کند.

الرژی به شیر گاو در نوزادان

چه چیزی باعث الرژی به شیر گاو در نوزادان می شود؟

علل الرژی به شیر گاو در نوزادان مشخص نیست.

روند این بیماری به این صورت است که وقتی غذا وارد روده کوچک می شود، سیستم ایمنی بدن آن را یک جسم خارجی اشتباه می گیرد و به آن حمله می کند و باعث واکنش آلرژیک می شود.

به نظر می رسد ژنتیک و عوامل محیطی علت اساسی آلرژی غذایی می باشند.

لاکتوز قند موجود در شیر تولید شده توسط همه پستانداران از جمله انسان است. گاهی اوقات افراد به اندازه کافی آنزیم لاکتاز در روده خود برای تجزیه لاکتوز تولید نمی کنند.

تعداد بسیار کمی از نوزادان دچار عدم تحمل لاکتوز واقعی هستند، این یک بیماری ژنتیکی نادر که در آن نوزاد بدون هیچ گونه آنزیم لاکتاز متولد می شوند. (به آن عدم تحمل لاکتوز اولیه می گویند). با این حال، بسیاری از مردم بعداً در زندگی خود یعنی بعد از ۵ سالگی دچار عدم تحمل لاکتوز می شوند.

نوزادان و کودکان خردسال در صورتی که دیواره روده آن ها به دلیل بیماری مانند گاستروانتریت یا آلرژی یا عدم تحمل به غذای دیگر آسیب ببیند، نسبت به شیر دچار عدم تحمل می شوند. این عدم تحمل لاکتوز ثانویه نامیده می شود و پس از بهبودی روده، معمولاً طی چند ماه، از بین می رود.

عوامل خطر الرژی به شیر گاو در نوزادان چیست؟

در شرایط زیر ممکن است نوزاد در معرض خطر بیشتری برای الرژی به شیر گاو در نوزادان باشد:

سابقه خانوادگی آلرژی: اگر والدین هر دو آلرژی غذایی داشته باشند، احتمال ابتلا به الرژی به شیر گاو در نوزادان ۷۵ درصد افزایش می یابد. زمانی که تنها یکی از والدین آلرژی داشته باشد، این خطر به ۴۰ درصد کاهش می یابد.

فرزند اول : دانشمندان مشاهده می‌کنند که نوزادان اول بیشتر از نوزادان بعدی مستعد ابتلا به آلرژی‌های غذایی می باشد. تصور بر این است که نوزادان اول مانند خواهر و برادرهای کوچکتر خود در معرض میکروب ها قرار نمی گیرند و این باعث می شود که سیستم ایمنی بدن آن ها به آلرژی حساس باشد.

آسم و اگزما: کودکانی که از آسم و اگزما رنج می برند بیشتر در معرض خطر آلرژی های غذایی مانند آلرژی شیر قرار دارند. با این حال، مشخص نیست که چه چیزی این دو اختلال را با حساسیت شیر مرتبط می کند. اما از آنجایی که آسم و اگزما نتیجه سیستم ایمنی معیوب هستند، می توانند نوزاد را مستعد ابتلا به آلرژی غذایی نیز کنند.

وجود سایر آلرژی های غذایی: اگر کودک حساسیت های غذایی دیگری نیز تجربه کرده باشد، ممکن است الرژی به شیر گاو در نوزادان را نیز تجربه کند، بنابراین قبل از دادن شیر به او دقت کنید و در صورت مشاهده علائم آلرژی به دکتر مراجعه کنید.

علائم

علائم الرژی به شیر گاو در نوزادان چند دقیقه تا چند ساعت پس از مصرف شیر یا فرآورده های شیری ظاهر می شود. الرژی به شیر گاو در نوزادان علائم زیر را نشان می دهد:

  • کهیر/ بثورات پوستی: بثورات ریز، قرمز یا صورتی تیره هستند که در سراسر بدن ظاهر می شوند. آن ها شبیه برجستگی هستند، اغلب به صورت خوشه ای ظاهر می شوند و باعث خارش می شوند.
  • تورم صورت از علائم الرژی به شیر گاو در نوزادان: قسمت هایی از صورت مانند پلک، گونه، دهان، زبان و لب ها متورم می شوند.
  • تنگی نفس و سرفه: ماهیچه های گردن متورم می شوند، بلع را دشوار می کنند و در نتیجه سرفه و تنگی نفس ایجاد می شود.
  • عدم افزایش وزن
  • گرفتگی و آبریزش بینی: کودک ممکن است علائمی شبیه سرماخوردگی مانند آبریزش بینی و خس خس سینه در حین تنفس نشان دهد.
  • ناراحتی معده: گرفتگی معده و درد شدید در کل ناحیه شکم.
  • حالت تهوع و استفراغ: احساس تهوع دائمی، گاهی به دنبال استفراغ.
  • خس خس سینه یا مشکل در تنفس
  • زبان متورم
  • رنگ پریده یا بیهوشی
  • اسهال: نوزاد ممکن است اسهال داشته باشد و گاهی اوقات مدفوع ممکن است حاوی خون باشد.
  • مدفوع مایع، گاهی سبز
  • دل درد
  • نفخ
  • کولیک و بی قراری: گریه مداوم همراه با گیجی شدید و غیرقابل کنترل.

منبع : الرژی به شیر گاو در نوزادان | علل، علائم و درمان

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

 راه درمان نگه داشتن مدفوع، عوارض نگه داشتن مدفوع، ترس کودک از مدفوع اگر نگران این هستید که کودک نوپایتان مدفوع نگه دارد و از دفع مدفوع امتناع کند، تنها نیستید. این رفتار در کودکان نوپا بسیار رایج است. آنچه ضروری است، درک علت این رفتار است زیرا باید برطرف شود، در غیر این صورت می تواند منجر به مشکلات سلامتی دیگری در کودک نوپا شما شود.

مشکلات دفع مدفوع در کودکان

اولین نشانه این است که متوجه شوید که کودک نوپا چند روزی است که مدفوع نمی کند. برخی از علائم دیگر مدفوع نگه داشتن کودک نوپا عبارتند از:

  • بی اختیاری ادرار
  • دفع مدفوع سفت، خشک یا توده ای
  • داشتن مدفوع که دفع آن دشوار یا دردناک است
  • به شما می گوید که احساس می کند تمام مدفوع دفع نشده است
  • فشار دادن باسن
  • سفت کردن بدنشان
  • زمانی که میل به مدفوع دارند، روی انگشتان پا ایستاده یا پاهای خود را روی هم قرار می دهند.

چرا کودکان نوپا مدفوع خود را نگه می دارند؟

شایع ترین دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا عوامل روانی یا فیزیکی است. برخی از این دلایل عبارتند از:

ترس

اگر کودک نوپا شما قبلاً تجربه بدی داشته است که مربوط به مدفوع باشد، مانند درد هنگام دفع مدفوع به دلیل مدفوع سفت، کودک نوپا به احتمال زیاد به دلیل دفع مدفوع را مهار می کند. دلیل دیگر می تواند ترس از رفتن به دستشویی به دلیل صدای بلند سیفون یا حادثه های دیگر باشد.

سرگرمی

اغلب زمانی که کودک نوپا مشغول انجام کاری است که دوست دارد و از آن لذت می برد، تمایل دارند مدفوع خود را مهار کنند. آن ها تمایل دارند از رفتن به دستشویی اجتناب کنند زیرا بیش از حد غرق در فعالیت های سرگرم کننده ای هستند که انجام می دهند. کودک در این حالت ترجیح می دهد بازی کند تا به دستشویی برود.

اضطراب

برخی از کودکان نوپا بسیار حساس هستند و ممکن است احساس دفع مدفوع را دوست نداشته باشند زیرا بو یا ظاهر از نظر آن ها زشت می باشد. این نوع رفتار را می توان به ویژه در کودکان نوپا با اختلال پردازش حسی یا در کودکان مبتلا به اوتیسم می توان مشاهده کرد.

مصرف دارو از راه درمان نگه داشتن مدفوع

گاهی اوقات، داروهای ضد افسردگی، مسکن و کمبود آهن می‌توانند باعث یبوست و جلوگیری از دفع می شوند. در نوزادان تغییر از شیر مادر به شیر خشک یا تغییر غذا می تواند باعث یبوست شود. کودکانی که از سمت والدین فشار زیادی را احساس می کنند تا به دستشویی بروند نیز ممکن است برای مدتی درگیر یبوست شوند.

در برخی موارد نادر، برخی شرایط سلامتی نادر می تواند دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا باشد. این شرایط عبارتند از:

  • نهفتگی مدفوع
  • خونریزی گوارشی (GI)
  • کم کاری تیروئید
  • اینرسی کولون
  • سفت شدن مقعد
  • بیماری سلیاک
  • سندرم روده تحریک‌پذیر
  • عفونت های دستگاه ادراری

عصبانی شدن

سرزنش فرزندتان یا ایجاد احساس شرم در او هیچ گاه نتیجه ای که می خواهید را به دنبال ندارد، به یاد داشته باشید که او برای عصبانی کردن شما این کار را انجام نمی دهد. اگر فرزندتان در شلوارش مدفوع می کند، او را با آرامش به حمام ببرید، محتویات آن را بشویید و توضیح دهید که مدفوع داخل دستشویی می رود.

عوارض نگه داشتن مدفوع

یبوست کوتاه مدت معمولاً عوارضی ندارند. با این حال، اجتناب یا به تاخیر انداختن مدفوع ممکن است منجر به موارد زیر می شود:

  • یبوست طولانی مدت
  • حرکات دردناک روده
  • مشکلات کنترل مثانه
  • هموروئید از عوارض نگه داشتن مدفوع در کودکان
  • شقاق مقعد
  • افتادگی ‌روده

۹ نشانه نگران کننده هنگام یبوست کودک

در کودکان، یبوست می تواند زمانی شروع شود که تغییری در رژیم غذایی، آموزش توالت رفتن یا پس از بیماری ایجاد شود. اغلب بچه ها استفاده از توالت خارج از خانه را دوست ندارند، بنابراین تا زمانی که به خانه برگردند از توالت خودداری می کنند. نگه داشتن مدفوع محرک بسیار رایجی برای یبوست است.

یبوست نه تنها با دفعات دفع مدفوع کودک، بلکه با حجم یا مقدار آن مشخص می شود. علائم مختلفی در ارتباط با یبوست وجود دارد. مردم فکر می کنند یبوست به این معنی است که فرد روزها بدون دفع مدفوع می گذرد، اما علائم دیگری نیز وجود دارد که والدین باید از آن ها آگاه باشند، این علائم عبارت هستند از:

  • یبوست از بدو تولد یا اوایل نوزادی وجود داشته است.
  • هر گونه علائم دیگر همراه با یبوست مانند تب، استفراغ یا اسهال
  • خونریزی در مدفوع یا از راست روده
  • تورم یا انبساط شکم
  • مدفوع بلند و باریک
  • عفونت های مکرر دستگاه ادراری
  • رشد ضعیف یا کاهش وزن
  • به ویژه علائم عصبی مانند ضعف
  • یافته های غیر طبیعی در قسمت پایین کمر

 راه درمان نگه داشتن مدفوع

در اینجا چند راه ساده برای برخورد با کودک نوپایی که مدفوع خود را نگه می دارد آورده شده است:

۱. غذاهای غنی از فیبر

یکی از دلایل اصلی نگه داشتن مدفوع کودک نوپا درد ناشی از دفع مدفوع سفت به دلیل یبوست است، بنابراین رژیم غذایی غنی از فیبر به حرکات روده او کمک می کند. سبزیجات برگ سبز، میوه ها، غلات و غیره را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید.

منبع : راه درمان نگه داشتن مدفوع | ترس کودک از مدفوع

  • kiimiya asadi