کیمیا اسدی

خانواده,سرگرمی,ازدواج

کیمیا اسدی

خانواده,سرگرمی,ازدواج

خانواده,سرگرمی,ازدواج

۴ مطلب در ارديبهشت ۱۴۰۴ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

کاردرمانی اوتیسم

 

کاردرمانی اوتیسم یکی از موثرترین روش‌های توانبخشی برای کودکان مبتلا به اوتیسم است که به بهبود مهارت‌های حرکتی، شناختی، حسی و اجتماعی آن‌ها کمک می‌کند. این روش به کودک کمک می‌کند تا استقلال بیشتری در انجام کارهای روزمره پیدا کند و تعاملات اجتماعی بهتری داشته باشد. در این مقاله بهترین تمرینات توجه و تمرکز برای کودکان اوتیسم که شامل لورتا و ریهاکام هست هم آورده شده است که به صورت تضمینی توجه و تمرکز کودک شما را افزایش می دهد.

اوتیسم چیست ؟

اختلال اوتیسم یا درخودماندگی نوعی اختلال رشدی است که در ارتباطات اجتماعی مشکل ایجاد می کند. بر اساس پژوهش ها، علت اصلی اوتیسم تاکنون شناخته نشده است و همبستگی معناداری بین این اختلال با وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین دیده نشده است.

به لحاظ آماری از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است. می توان گفت زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل است. این اختلال که در پسران شایع‌تر از دختران است به این صورت عمل می کند که بر رشد طبیعی مغز در حیطه ی تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.

اهداف کاردرمانی اوتیسم

بهبود مهارت‌های حرکتی (ظریف و درشت)
تقویت پردازش حسی (کنترل حساسیت به صدا، نور، لمس و…)
افزایش مهارت‌های اجتماعی (برقراری ارتباط و تعامل با دیگران)
بهبود تمرکز و توانایی توجه
آموزش مهارت‌های خودیاری (لباس پوشیدن، غذا خوردن، بهداشت شخصی)

کودک اوتیسم چه ویژگی هایی دارد؟

کودک اوتیسم ، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌ های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای کودک دشوار می‌ کند.

کودک اوتیسم ممکن است رفتارهای خودآزارانه و یا پرخاشگری نیز نشان دهند. در این افراد حرکات تکراری، پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا یا مقاومت در مقابل تغییردیده می‌شود. اما باید گفت هسته ی مرکزی اختلال اوتیسم، اختلال در “ارتباط” است.

اگر با کودکی که دارای اختلال اوتیسم است در ارتباط باشید، تقریبا می توانید نیمی از نشانگان زیر را در بیشتر موقعیت ها در او مشاهده کنید:

  • مشکلات شدید تکلم
  • مشکل در بیان نیازها و استفاده از اشارات به جای کلمات
  • اشتباه در کاربرد ضمایر
  • تکرار کلمات و یا جملات دیگران
  • خنده، گریه، پریشانی و قشقریق بی دلیل
  • مشکلات اساسی در برقراری ارتباط (در آغوش گرفته شدن را دوست ندارند، تماس چشمی کم، فاصله گرفتن از دیگران)
  • تحرک بیش از اندازه و یا کم
  • نترسیدن از خطرات
  • به روش های معمولی آموزش پاسخ نمی دهند
  • عدم حساسیت به صدا: ممکن است فکر کنید کودک واقعا صدای شما را نمی شنود در حالیکه از نظر شنوایی کاملا سالم است.
  • ناتوانی هوشی در حدود ۷۰ درصد موارد

 

 

برای مطالب بیشتر :

منبع : کاردرمانی اوتیسم

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

تروما در کودکان (Childhood trauma) چیست و چرا ایجاد می شود؟ تروما در کودکان به تجربه‌های آسیب‌زا و پرتنش اشاره دارد که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر ذهن و روان آن‌ها بگذارد. این تجارب ممکن است شامل حوادث طبیعی، سوءاستفاده، خشونت خانگی، تصادفات و یا از دست دادن عزیزان باشد. درک و شناخت تروما در کودکان به والدین و متخصصان کمک می‌کند تا بهترین حمایت را ارائه دهند. تروما در کودکان می‌تواند تأثیرات عمیقی بر رشد عاطفی، رفتاری و شناختی آن‌ها داشته باشد. در این مقاله، علائم تروما، تأثیرات آن و راهکارهای موثر برای کمک به کودکان در مدیریت این تجربه بررسی شده است.

 

تروما در کودکان چیست؟

همان طور که گفته شد تروما در کودکان به تجربه‌های آسیب‌زا و پرتنش گفته می شود. رویدادی که باعث تروما می شود ممکن است به نظر شما بزرگ، ناراحت کننده یا خشونت آمیز نباشد. متاسفانه تجارب تروما در بین کودکان بیشتر از آن چیزی است که ما تصور می کنیم. اما خبر خوب این است که انعطاف‌ پذیری طبیعی کودک و حضور یک بزرگسال قابل اعتماد می‌تواند به کودکان کمک کند تا با آن کنار بیایند. تروما به زبان خیلی ساده می شود یک اتفاق خیلی بد و ناراحت کننده که باعث ترس و ناراحتی شدید در کودک می‌شود و روی احساسات و رفتار او تأثیر می‌گذارد که ممکن است تا آینده نیز تاثیر داشته باشد.

علائم تروما در کودکان

علائم ترومای کودکی با توجه به سن و ویژگی های کودک متفاوت است اما علائم زیر را می توان از نشانه های عمومی تروما در کودکان دانست:

  • اضطراب و نگرانی بیش از حد
  • مشکلات خواب و کابوس‌های شبانه
  • کاهش تمرکز و افت تحصیلی
  • اجتناب از موقعیت‌ها یا افرادی که یادآور حادثه هستند
  • تغییرات ناگهانی در رفتار، مانند پرخاشگری یا انزوا
  • تفکر بیش از اندازه در مورد مرگ و امنیت
  • رفتارهای بازگشتی (مثلاً کودک ۷ساله دوباره شروع به مکیدن انگشت یا شب‌ادراری می‌کند)

 

منبع : تروما در کودکان چیست؟ علائم تروما در کودکان

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

 

علائم اوتیسم در نوزادان معمولاً در سنین ۵ تا ۶ سالگی به اوتیسم مبتلا می شوند، اما اوتیسم را می توان در نوزادان ۱۲ ماهگی نیز تشخیص داد. در واقع، برخی از رفتارهای مرتبط با اوتیسم مانند مشکلات در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی، ممکن است از همان سنین پایین‌تر نیز قابل مشاهده باشد. تشخیص زودهنگام می‌تواند کمک زیادی به مداخله‌های درمانی و پیشگیری از مشکلات پیچیده‌تر در آینده کند.

یکی از بیماری ها و اختلالاتی که در میان کودکان رواج داشته و معمولا خانواده ها به سختی می تواند آن را تشخیص دهند اختلال اوتیسم در کودکان است که به دلیل اینکه این اختلال علائم کاملا واضحی مانند برخی دیگر از بیماری ها را ندارد نمی شود به راحتی آن را تشخیص داد. در این مقاله علائم اوتیسم در نوزادان در کودکان آمده است:

علائم اوتیسم در نوزادان

توجه داشته باشید که علائمی که در ادامه ذکر شده است باید توسط پزشک تشخیص داده شود و به دلیل داشتن چند عامل زیر نمی توان تصور کرد کودک دچار اختلال اوتیسم است.

  1. عدم برقراری تماس چشمی: یکی از عوامل اصلی در تشخیص اولیه اوتیسم در نوزادان عدم تمایل به برقراری تماس چشمی با والدین یا اطرافیان است.
  2. عدم پاسخ به نام یا صداها: نوزادانی که به اوتیسم مبتلا هستند، ممکن است به اسم خود یا صداهای اطراف واکنش نشان ندهند، که البته ممکن است به دلایل مختلفی صورت بگیرد و باید توسط دکتر بررسی شود تا مشکل در شنوایی کودک نباشد.
  3. عدم علاقه به بازی‌های تعامل: کودک اوتیسم از فعالیت هایی که نیاز به تعامل دارد خودداری می کند.
  4. عدم واکنش به احساسات دیگران: نوزادانی که به اوتیسم مبتلا هستند، ممکن است نسبت به احساسات دیگران، مانند لبخند یا گریه دیگران، واکنشی نشان ندهند.
  5. رفتارهای تکراری: رفتارهای تکراری نیز می تواند علائم اوتیسم در نوزادان باشد اما باید توجه داشته باشید تکرار بخشی از یادگیری نیز هست بنابراین باید این رفتارها توسط روانشناس یا متخصص بررسی شود.
  6. تأخیر در تکلم و زبان: کودکانی که دارای اختلال اوتیسم هستند خیلی دیرتر از سایر هم سن و سالان خود به زبان می آیند و بنابراین این نیز می تواند یکی دیگر از علائم اوتیسم در نوزادان برای شناخت این اختلال در کودکان مبتلا باشد گرچه صرفا با مشاهده یک علامت و نشانه هم نمی توان به اوتیسم کودکان پی برد و نیاز به آزمایشات بیشتر می باشد.
  7. مشکلات عضلانی: کودکان درگیر با این اختلال معمولا مشکلات عضلانی نیز دارند مثلا در هنگام راه رفتن و با انجام کارهای دیگر عضلات پا و یا دست آن ها به خوبی آن ها را یاری نمی کند.

پیشنهاد مشاور: ۳۷ علائم اوتیسم در کودکان که کسی به شما نمی گوید!

تشخیص اوتیسم در نوزادان به کمک ارزیابی‌های پزشکی و روان‌شناسی انجام می‌شود. معمولاً پزشکان از سوالات ویژه‌ای برای ارزیابی رشد اجتماعی، ارتباطی و رفتاری کودک استفاده می‌کنند، بنابراین توصیه ما این است که حتما در تشخیص از پزشک کودکان کمک بگیرید.

والدین باید دقت کنند که درمان این اختلال از اوتیسم در کودک تا سن ۳ سالگی می تواند به صورت خیلی مطلوب تری انجام گیرد لذا در صورت مشاهده موارد گفته شده باید سریعا اقدام نمایند.

برای کمک به بهبود توانمندی‌های اجتماعی و شناختی فرزندتان، استفاده از روش‌های نوین درمانی مانند ریهاکام و لورتا در مجموعه ستاره ایرانیان می‌تواند تأثیر بسزایی در تسهیل فرایند رشد و توسعه مهارت‌های اوتیسمی کودک شما داشته باشد. برای صحبت با برترین روانشناسان کودک و نوجوان و استفاده از برترین دستگاه ها می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و به صورت حضوری، آنلاین یا تلفنی صحبت کنید.

 

منبع: علائم اوتیسم در نوزادان

  • kiimiya asadi
  • ۰
  • ۰

طرحواره محرومیت عاطفی یک مفهوم روانشناختی است که شامل این باور عمیق است که نیازهای عاطفی فرد در روابط برآورده نمی شود.

طرحواره محرومیت هیجانی

طرحواره محرومیت هیجانی اغلب از تجارب غفلت یا نیازهای عاطفی برآورده نشده در دوران کودکی ایجاد می شود که منجر به مشکلات در بیان احساسات و ایجاد ارتباط سالم با دیگران می شود.

ایده اصلی در این است که نیازهای عاطفی فرد برای حمایت، درک، و اعتبار به طور مداوم در روابط برآورده نمی شود.

ریشه های این طرحواره معمولاً از بی توجهی مداوم یا عدم پاسخگویی توسط مراقبان در دوران کودکی ناشی می شود.

انواع طرحواره محرومیت :

  • محرومیت حفاظتی: احساس فقدان راهنمایی و محافظت.
  • محرومیت از همدلی: احساس سوء تفاهم یا شنیده نشدن.
  • محرومیت از تربیت: احساس عدم حمایت یا بی توجهی(منبع).

افراد مبتلا به این طرحواره اغلب احساس تنهایی، تلخی، افسردگی و قطع ارتباط با دیگران می کنند. آنها ممکن است برای بیان مؤثر احساسات خود مبارزه کنند و ممکن است در رفتارهای ناسازگاری مانند تأیید بیش از حد یا ایثارگری شرکت کنند. این رفتارها می تواند این باور را تقویت کند که نیازهای آنها برای دیگران سنگین است.

 

برای مطالب بیشتر :

منبع : طرحواره محرومیت هیجانی | احساس شنیده نشدن!

  • kiimiya asadi